wtorek, 17 stycznia 2012

Porządnicka


Zochacz przywędrowała do kuchni z papierkiem w ręku. Spojrzała na Mamę po czym podeszła do szafki w której jest kosz na śmieci i szarpnęła zamknięcie którym jest zabezpieczona przed niepowołanym otwarciem przez małe rączki.

Mama podeszła zaintrygowana i spytała "Chcesz żebym otworzyła kosz?". Zochacz szarpnęła zamknięcie potwierdzająco. Mama otworzyła więc szafkę. Zochacz wyrzuciła papierek do kosza. Po czym poczekała aż Mama ponownie zamknie szafkę. I odmaszerowała do pokoju.

"To jednak nie jest moje dziecko" jęknęła Mama. "Za to na pewno jest moje" dodał z dumą Tata.
Autor: o
Etykiety: , ,

4 komentarze:

  1. dc_hexe17 stycznia 2012 19:16

    :))))))))))

    OdpowiedzUsuń
  2. mamatycipienki17 stycznia 2012 19:29

    Moja Tycia siedziałabym w koszu cały dzień i nie w głowie jej wyrzucanie papierków :)

    OdpowiedzUsuń
  3. pinezka0117 stycznia 2012 21:59

    bo "porządnictwo" jest uwarunkowane genetycznie i gen ten uaktywnia się co drugie pokolenie. Mój syn jest porządnicki, jego obie Babcie również...

    OdpowiedzUsuń
  4. jul-kaa18 stycznia 2012 23:20

    My też mieliśmy wątpliwości, czy dziecko jest nasze - odnosi do kuchni talerze, kubki i miski, wyrzuca do kosza śmieci, zamiata, odkurza, po zjedzeniu wyciera sobie buzię i blat stolika. Raczej nie obserwował zbyt często takich czynności, bo rodzice to syfiarze nieziemscy. Ale jest w rodzinie jeden pedant - dziadek. Świadczy to o prawdziwości teorii o "co drugim pokoleniu".

    OdpowiedzUsuń

Dziękujemy za wszystkie komentarze :)

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)