Spanie to wyzwanie

Kiedy Pietruszka był mały, rodzice ze wszystkich stron bombardowani byli dobrymi radami o tym, żeby dziecka nie przyzwyczajac do spania z rodzicami, do noszenia, do lulania, do piersi, do smoczka, do paluszka, do tego i owego. W efekcie jego usypianie spędzało rodzicom sen z oczu.

Kiedy urodziła się Zochacz Mama powiedziała "Basta! Skoro Pietruszka nauczył się spać sam w swoim łóżko to i Zochacz się nauczy kiedy przyjdzie na to pora". W efekcie dopóki Mama ją karmiła, Zochacz usypiała przy piersi. Potem zaś dostawała przed snem tyle przytulania i głaskania ile było jej potrzebne.

Od kilku dni usypianie Zochacza weszło w nowy etap. Po wieczornej modlitwie w pokoju Pietruszki jedno z rodziców odprowadza Zochacza do jej pokoju i otwiera szczebelki w łóżeczku. Zochacz włazi sama do łózka. Po czym Mama lub Tata dają jej buzi, mówią "Papa" i wychodzą. A Zochacz smacznie śpi aż do rana.